ଚିନି ସିରାରେ ବୁଡ଼ାଯାଇଥିବା ଲାଲ-କମଳା, ଗରମ ଜିଲାପି ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରେ ବେଶ ଆନନ୍ଦର ସହିତ ଖିଆଯାଏ । ଛୋଟ କିମ୍ବା ବଡ ଜିଲାପି ପ୍ରତ୍ୟେକ ବୟସ ବର୍ଗର ପ୍ରିୟ ମିଠା । ଭାରତୀୟମାନେ ଜିଲାପିକୁ ଏତେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ଯେ ଅନେକ  ଏହାକୁ ଜାତୀୟ ମିଠା ବୋଲି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି । 

ଜିଲାପି ଆରବୀୟ ଶବ୍ଦ 'ଜାଲାବିୟା' ବା ପାର୍ସୀ ଶବ୍ଦ 'ଜାଲିବିୟା' ରୁ ଆସିଛି। ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ପୁସ୍ତକ 'କିତାବ-ଅଲ-ତାବିକ' ପଶ୍ଚିମ ଏସିଆରେ ଉତ୍ପନ୍ନ 'ଜାଲାବିୟା' ନାମକ ଏକ ମିଠା ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛି। ଇରାନରେ ଏହା 'ଜୁଲାବିୟା କିମ୍ବା ଜୁଲୁବିୟା' ନାମରେ ମିଳିଥାଏ । 'ଜୁଲୁବିୟା' ତିଆରି ପାଇଁ ଅନେକ ରେସିପି ଦଶମ ଶତାବ୍ଦୀର ଆରବୀୟ ରୋଷେଇ ପୁସ୍ତକରେ ମିଳିଥାଏ । ଜିଲାପି ୧୭୦୦ ଶତାବ୍ଦୀର ପୁସ୍ତକ 'ଭୋଜାନକୁଥୁହାଲା' ଏବଂ ସଂସ୍କୃତ ପୁସ୍ତକ 'ଗୁନିଆଗୁନବୋଡି' ରେ ଲେଖାଯାଇଛି।

ପାର୍ସୀ ଭାଷା କହୁଥିବା ତୁର୍କୀ ଆକ୍ରମଣକାରୀଙ୍କ ସହ ଜିଲାପି ଭାରତରେ ପହଞ୍ଚିଥିଲେ। ଏହା କୁହାଯାଇପାରେ ଯେ ଭାରତରେ ଜିଲାପିର ଇତିହାସ ୫୦୦ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା। ପାଞ୍ଚ ଶତାବ୍ଦୀ ମଧ୍ୟରେ ଏଥିରେ ଅନେକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରୁ ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନକୁ  ଅତିକ୍ରମ କରିଛି କିନ୍ତୁ ସର୍ବଭାରତୀୟ ସ୍ତରରେ ଏହା ପ୍ରତି ପର୍ବରେ ଯୋଡି ହୋଇରହିଛି । କିଛି ସ୍ଥାନରେ ପୋହା, ଅନ୍ୟ କେଉଁଠାରେ ଜିଲାପି ରାବଡି ସହିତ ଖିଆଯାଏ ।

ଲେବାନନରେ 'ଜେଲାବିୟା' ନାମକ ଏକ ପେଷ୍ଟ୍ରି ମିଳିଥାଏ ଯାହା ଲମ୍ବା ଆକାରର ହୋଇଥାଏ । ଜିଲାପି ଇରାନରେ ଜୁଲୁବିୟା, ଟ୍ୟୁନିସିଆରେ ଜାଲାବିୟା ଏବଂ ଆରବରେ ଜାଲାବିଆ ନାମରେ ମିଳିଥାଏ । ଜିଲାପି ପାରମ୍ପାରିକ ଭାବରେ ଆଫଗାନିସ୍ତାନରେ ମାଛ ସହିତ ଖିଆଯାଏ  । ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବରେ ଖାଇଥିବା ଜଲେବି ଆମ ଜିଲାପି ଅପେକ୍ଷା ପତଳା, କୁରକୁରା ଏବଂ କମ୍ ମିଠା । ଶ୍ରୀଲଙ୍କାର 'ପାନି ଭାଲାଲୁ' ହେଉଛି ଜିଲାପି ଭଳି ଏକ ପ୍ରକାର ମିଠା । ନେପାଳରେ ମିଳୁଥିବା "ଜେରୀ" ମଧ୍ୟ ଜାଲେବିର ଏକ ରୂପ ।

ଅଧିକ ପଢନ୍ତୁ,ଭକ୍ତ ଦାନ କଲେ ୧୦୦ କୋଟି ଟଙ୍କାର ଚେକ୍